En het was erg leuk om met Jop, Tariq en Simone aan een paar goeie klussen te werken hier op het terrein en tussendoor te voelen wat een leuke mensen die kunstmatig intelligenten toch zijn.
Ik doe helemaal mee met de traditie om aan het eind van het jaar de balans op te maken van de plannen van vorig jaar en de plannen voor het komende jaar. Ik weet dat dat verwachtingen uiteindelijk alleen maar leiden tot lijden, maar het is sterker dan ik zelf.
Tijdens een wandeling met die lieve vriendin kwamen we pratend tot een mooie analyse. Ondanks alles wat Buddha er van mag vinden zijn verwachtingen niet te vermijden, net als angsten en gedachten in je hoofd.
We verwachten nu eenmaal de leuke dingen en zijn bang voor vervelende dingen. Die leuke en vervelende dingen zijn helemaal niet echt, die zitten alleen in ons hoofd. Meestal gebeuren er andere dingen die je vooraf helemaal niet bedacht had. Je kunt bijvoorbeeld bang zijn dat je vliegtuig neer zal storten en vervolgens in het echt vijf uur vertraging oplopen omdat het mistig is. En dan in die vijf uur hele leuke mensen ontmoeten.
Buddha schijnt gezegd te hebben dat je pas echt vrij bent van lijden als je die verwachtingen en angsten niet meer hebt. Dat mooie doel heb ik voor dit leven opgegeven, dat gaat me niet lukken. En ik denk dat dat voor heel veel mensen geldt. Ik weet dat er allerlei technieken zijn om dat te bereiken, maar dat is het me niet waard, al die opgelegde discipline.
Ik geloof wel in het reguleren van die angsten en verwachtingen. Eén van de verwachtingen die ik op dit moment heb is dat ik ooit mijn eigen kleine huisje ergens in de zon heb. Nu kan ik dat als allerhoogste doel in mijn leven stellen en er woest achteraan gaan jagen. De teleurstelling en het 'zwarte gat' als dat dan niet lukt zullen dan groot zijn. Het andere uiterste is om helemaal niets te doen om die verwachting uit te laten komen. "Kijken wat er gebeurt", zouden ze zeggen bij Dikkie Dik. Dan moet er een klein wondertje gebeuren wil ik ooit in dat huisje in de zon terecht komen.
Er is dus ergens een mooi evenwicht tussen 'in beweging zijn' en 'bezeten achterna jagen' en dat evenwicht ligt voor ieder mens ergens anders. Maar altijd lijkt het een goed advies om niet te veel waarde te hechten aan die verwachtingen. Ze zijn het product van een ijverige geest die ook de toekomst niet kan voorspellen. En na meer dan vijftig jaar weet ik dat het leven nog steeds plaatsvindt terwijl ik andere plannen aan het maken ben.
Waar verwachtingen zich dan nog richten op leuke dingen, zijn angsten voor wat er gebeuren gaat al helemaal niet de moeite waard om aandacht aan te besteden. Denk maar aan dat vliegtuig en die mist.
Maar na deze bespiegelende inleiding nu dan toch de balans. Plannen waren er genoeg het afgelopen jaar en even zo vaak werden ze bijgesteld of afgeblazen. Mijn zoon wist me er nog liefdevol aan te herinneren hoe lang mijn lijstje met wereldschokkende maar nooit uitgevoerde ideeën en projecten is.
Een groot deel van het afgelopen jaar was ik hier, op Sablou. Het is een fijne plaats, maar toch blijf ik hier niet. Voorlopig wel hoor, in ieder geval tot mei. Maar de voorbije weken hebben me getoond dat de herfst ook hier nog te koud en grijs is. Ik denk dat ik het nog zuidelijker moet gaan zoeken.
Over de vorm waarin ik ga wonen heb ik al eerder geschreven. Ik begon als kluizenaar op de heuvel, maar zag dat Sablou alles had dat ik zocht en bovendien ging ik het waarderen om onder de mensen te zijn. Omdat Sablou te groot en gecompliceerd is, financieel en organisatorisch, ben ik vervolgens met een klein groepje naar boerderijen gaan zoeken. Dat lukte ook niet soepel: budget en eisen stemden niet overeen. Tussen alles door kwam de liefde aanwaaien waardoor de gedachten aan een leuk klein huisje met z'n tweeën sterker werden, maar ook die zijn weer weggewaaid. En dus ben ik weer terug bij af: de kluizenaar gaat verder zoeken in nieuwe landen. Ik ga het proberen via house-sitting, ofwel op het huis passen van mensen die langere tijd weg gaan. Ik kan op die manier allerlei landen in Europa bezoeken en proeven. En Binc gaat met me mee, met alle klanten, verplichtingen en verdiensten. Als er tussendoor ruimte is om nog wat stoelen en tafels in elkaar te prutsen is mijn jaar geslaagd.
Het was een goed jaar, met verwachtingen en beweging. De zorg om de gezondheid van mijn moeder is weer veranderd in hoop. Ik heb het evenwicht nu wel gevonden. De angstjes zijn te verteren en om mijn plannen kan ik glimlachen. Ik hoop dat het nieuwe jaar voor jullie net zo mooi gaat worden.
