zaterdag 9 januari 2016

Nieuwjaarsoverpeinzingen

De titel van dit stukje scoort goed op Wordfeud. Want behalve programmeren en meubels maken speel ik ook Wordfeud. Voor wie het niet kent: het is een soort scrabblen op je telefoon.
Ik doe de laatste maanden de competitie variant, waarbij je zeven potjes moet spelen tegen onbekende mensen. Wie het beste resultaat heeft promoveert naar een hogere divisie. Ik ben van divisie tien nu op de rand van divisie zes terecht gekomen; niet omdat ik nu zo goed woorden kan verzinnen, maar vooral omdat ik alle gekke niet bestaande woorden kan onthouden die wel goedgekeurd worden in Wordfeud. Om er een paar te noemen:
bov, ri, tonk, dux, fox, crus, aanstoven, weerkom, tijge, fep, onk, naft, nix en zo kan ik nog wel even doorgaan. En ik speel echt in het Nederlands, niet in het Roemeens ofzo.
Het leuke van Wordfeud is dat je er ook met je tegenstander kunt praten of eigenlijk is het meer SMSen. En soms levert dat tussen de woordjes door ook leuke zinnetjes. Ik ga binnenkort pintjes drinken met een Antwerpse Wordfeud vriendin die ik nog nooit heb ontmoet, hoe hip is dat.


Maar daar wilde ik het helemaal niet over hebben. Als eerste wil ik jullie allemaal een nieuw jaar wensen. Echt fonkelnieuw, wat mij betreft. Wij hebben hier tijdens de jaarwisseling al onze oude gedachten, frustraties, verwachtingen en sores in het kampvuur gegooid. Niet echt natuurlijk, maar zogenaamd. En vervolgens is het gaan regenen en dat doet het nu nog. De natuur wil ook met een nieuw schoon en fris jaar beginnen.

Het nieuwe jaar bestaat voor mij vooral uit cijfertjes, tot nu toe. Facturen, belastingen, boekhouding voor de stichting Kinderen van Kathmandu. Ook op de kale heuvel in Frankrijk ontkom je er niet aan. Tijdens al dat cijferen realiseerde ik me opeens dat het allemaal over geld ging. We administreren ons suf, maar voornamelijk dingen die met geld te maken hebben.
Er is nog nooit een boekhouder geweest die een balans heeft bijgehouden van het aantal schouderklopjes dat hij heeft uitgedeeld en ontvangen. Ook knuffels, zoenen, schaterlachen, gelukwensen, tranen, glimlachen en verleidelijke oogopslagen worden niet bijgehouden. Geld moet dus wel heel belangrijk zijn.
Maar wat is nu eigenlijk belangrijk in een mensenleven? Als ik afga op de gelukwensen die rond de jaarwisseling worden rondgestrooid gaat het vooral om geluk en gezondheid. Tussen gezondheid en geld is wel een relatie, daar weten de medisch specialisten en de farmaceutische industrie meer over te vertellen.
Maar geluk en geld? Tegenwoordig kun je geluk-kunde studeren. Kijk maar hier, als je me niet gelooft. Gewoon van achter je computer en nog gratis ook.
Volgens wetenschappers heeft geluk voornamelijk te maken met twee dingen: of je je verbonden voelt met andere mensen en of je iets bijdraagt aan een "groter goed". Dat zijn allebei dingen die zonder geld te realiseren zijn. Dus geld is misschien helemaal niet zo belangrijk voor geluk. Of zou dat alleen gelden voor verwende westerse mensen zoals ik, die zich nooit zorgen hoeven te maken over een dak boven hun hoofd en brood op de plank?
Waar ik in de afgelopen weken in ieder geval wel gelukkig van werd was het bezoek van mijn kinderen.


Als je gekke dingen doet met je haar....
...kan het slecht met je aflopen.





















Wat me ook overkwam tijdens de eerste dagen van het nieuwe jaar was dat ik iets moest slopen. Iets kapot maken. Nu doe ik dat al niet graag, maar dit was iets dat ik zelf gebouwd had. Het ging gelukkig om iets in een computerprogramma, dat geeft minder rommel als je het sloopt. En ik werd voor de sloopwerkzaamheden ook nog betaald, dus wat is het probleem.
Het slopen van iets dat ik zelf gemaakt heb roept een enorme weerstand in mij op. Ik heb in de loop van mijn leven zo eens rondgevraagd hoe andere mensen dat ervaren en bijna zonder uitzondering vindt iedereen dat vervelend. Een schilder die net een deur rood heeft geverfd en vervolgens diezelfde deur blauw moet verven heeft daar moeite mee. Een bouwvakker die zijn net gemetselde muurtje moet afbreken vindt dat heel erg niet fijn.
Ik heb samen met huisgenoot Ton geprobeerd er achter te komen hoe dat nu precies zit. Als die schilder niet zelf die deur rood heeft geschilderd, maar het is door iemand anders gedaan, vindt hij het al minder erg. En als die deur tien jaar geleden door hemzelf rood is geschilderd en nu blauw moet worden vindt hij het waarschijnlijk helemaal niet erg.
Wij kwamen tot de conclusie dat het te maken heeft met het gevoel dat je iets nuttigs hebt gedaan. Een soort erkenning van je werk. Als ik vandaag een deur blauw moet verven die ik gisteren rood heb geverfd is de weerstand eigenlijk niet tegen de nieuwe klus, maar uit teleurstelling dat de vorige klus blijkbaar niet goed is geweest. Ik denk dat dat ook bijdraagt aan een gevoel van geluk: voelen dat wat je doet op een of andere manier nuttig is. Dat andere mensen het waarderen en het niet de volgende dag al over willen schilderen.

Ik ben daarom blij met de reacties die ik heb ontvangen over mijn meubels. Er zijn zelfs al zoveel opdrachten binnen gekomen (zelfs al betaalde) dat er een opschietgevoel is opgedoken. Alles moet wel af zijn als ik over drie weken in mijn trouwe bakbeest naar Nederland kom kruipen. Gelukkig is het een licht opschietgevoel, dat nog geen stress met zich meebrengt.



Dat wens ik jullie ook allemaal nog voor het nieuwe jaar: geen stress. En dreigt dat er toch van te komen, kom dan rustig een weekje hier op de heuvel zitten. Er gebeurt zo weinig dat je stress van verveling de benen neemt.