De maand september is het hier altijd wat minder druk met reguliere gasten. De zomer is voorbij, het vakantiegeld op en niet veel mensen gaan dan meteen weer op stap. In het hotel is september daarom feestmaand. Alle weekenden zijn gevuld met bruiloften of verjaarspartijen of zoals afgelopen weekend, een groot bal. Er komen dan rond de honderd mensen hier het donkere dal in om een grote feestelijke gebeurtenis te vieren, met één of meer overnachtingen eraan gekoppeld en een dagje wandelen in de bergen er tussendoor. De salsa oefenende gasten van vorige week hoorden bijvoorbeeld bij zo'n groep.
Deze feestgasten hebben meestal iets andere verwachtingen van hun verblijf hier dan de reguliere gasten die met de bus uit Nederland komen. Ze komen bijna allemaal met een eigen auto, die ze liever voor de stoep van het hotel parkeren dan op de parkeerplaats beneden bij de beek. Dat het dan lastig wordt voor brandweer of hulpdiensten om het hotel te bereiken ontgaat je natuurlijk als je in de feeststemming bent en bordjes die je er op wijzen dat je niet mag parkeren...Ach, er zijn zo veel bordjes in de wereld en de belangrijkste zijn toch die voor je staan op tafel, als je aan het feesten bent.
Ook het drankgebruik is anders. Een wijnsoort die normaal gesproken nauwelijks wordt gedronken blijkt opeens razend populair onder de feestvierders of één van de trendsetters op het feest drinkt wodka, waardoor de wodkavoorraad in één avond is uitgeput, tot grote teleurstelling van de trendvolgers. En we kunnen hier nu eenmaal niet even gaan buurten bij de kroeg in de straat om een kratje wodka te lenen. Op is op, tot de drankleverancier de 5 km kronkelweg het dal in heeft getrotseerd om nieuwe kratten en vaten af te leveren.
Ieder feest heeft een strak draaiboek voor de keukenprinsen, de buffetbuffels, de afwasapen en de Stubestieren. Vaak begint het al één of twee dagen van tevoren met het verbouwen en decoreren van de eetzaal en de salon. En het nog eens extra controleren van servies en bestek en vooral het poleren der glazen. Dat laatste houdt in dat je schone glazen nog eens extra tegen het licht houdt (letterlijk) en met waterdamp en een pluisvrije doek de ongerechtigheden er vanaf wrijft. En zoals voor alle schoonmaakwerkzaamheden geldt ook hier: als je klaar bent kun je weer opnieuw beginnen, want na de prosecco komt de wijn en na het ene feest volgt al snel weer het volgende.
Alle voorbereidingen komen tot hun hoogtepunt bij het diner. De koks hebben de hele dag hun best gedaan om het eten voor al die mensen op de juiste tijd klaar te hebben. De mensen die moeten serveren staan zich warm te trappelen in hun zwarte broek en blouse, met stijlvolle zwarte sloof met krijtstreep. Het aperitief is geserveerd en afgeruimd, de gasten zitten aan mooi gedekte tafels, de kandelaars zijn aangestoken en het licht is sfeervol gedempt. En dan slaat het noodlot toe. Iemand begint te speechen.
Nu is dat al geen pretje als je aan tafel zit te knorren om je voorgerecht, maar achter de coulissen heeft dit grote gevolgen. De koks moeten noodgrepen toepassen om alles warm te houden, maar toch niet doodgekookt. En het bedienend personeel wacht en verveelt zich, wat meestal leidt tot grote meligheid. Dezelfde wedstrijdspanning als bij de schoolmusical wanneer je het toneel op moet maar nu nog even niet. Onaangekondigde speechers zijn niet populair achter de schermen.
Maar dan klinkt het startschot en wordt eten uitgeserveerd en wijn geschonken, wat leidt tot druk bewegend mensen en bergen afwas. Voorgerecht, hoofdgerecht, dessert: honderden borden, kommetjes, glazen en vooral veel bestek. Bestek is voor de afwassers slecht nieuws. Waar borden meestal uit zichzelf droogwaaien nadat ze uit de hete afwasmachine komen, moet bestek met de theedoek worden afgedroogd, omdat er anders vlekken op komen. En waar onze reguliere gasten zo lief zijn om te helpen met afdrogen, doen feestgangers dat uiteraard niet. Feesten is dus veel bestek afdrogen.
Als de afwas gedaan is en het eten achter de rug, vertrekt meestal het grootste deel van het personeel naar hun kamer of een verdiend glas bier. En dan blijven er nog twee mensen over die de bar beheren, terwijl het feest voortduurt en mensen vrolijk dansen en drinken en helemaal niet denken aan naar bed gaan. En zo wordt het 2 of 3 of 4 uur voor de laatste gasten naar hun bedje zijn gestommeld en de laatste glazen gespoeld worden. Het ontbijt voor de volgende ochtend wordt voorbereid, de Stube wordt schoongemaakt en het licht gaat uit.
Het was een mooi feest en dat blijkt meestal uit het bedankbriefje dat door het feestvarken wordt achtergelaten, met complimenten voor de organisatie, het eten en de bediening.
Dus mocht je nog eens iets moois te vieren hebben en zijn je gasten niet te beroerd om naar Zwitserland te komen rijden (eventueel sturen we een bus om ze op te halen), denk dan aan dit prachtige hotel in het linkerdal.
