Ik verlaat het donkere dal (de zon gaat hier tegenwoordig al om 12 uur 's middags onder of liever gezegd "achter de berg") met gemengde gevoelens. Ik ben blij dat ik me weer in de grote wijde wereld mag gaan begeven. De gesprekken hier begonnen toch steeds meer te gaan over de kwaliteit van het eten en de gasten. Wat er verder in de wereld gebeurt dringt hier nauwelijks door.
Ook het bedienen van de afwasmachine en het inschenken van drankjes heb ik voorlopig wel weer even gehad. Mijn hoofd wil weer een beetje uitdaging, iets om de neuronen voor wakker te maken.
Maar ik zal ongetwijfeld na twee dagen het geluid van de eeuwig ruisende beek gaan missen en het uitzicht op de WC-berg. En natuurlijk mijn collega-familie, waarvan er gelukkig eentje met me mee terug naar Nederland rijdt.
De komende weken ga ik wennen aan mijn eigen huis en Jop helpen om te verhuizen naar zijn nieuwe huis. En langzamerhand zal dan duidelijk worden of ik half december weer terug kom in het dan besneeuwde Val Sinestra. Ik ben welkom, maar of werk en financieën toelaten dat ik weer een aantal weken vertrek, weet ik nog niet.
Bij het vertrekken uit Zwitserland hoort onvermijdelijk "wisselen". Bij een bank lever je je Zwitserse bankbiljetten in en daar krijg je dan Euro's voor terug. Je krijgt er minder voor terug dan je moest betalen toen je ze kocht. Dat is raar. Als ik een broek koop en ik breng hem terug naar de winkel, krijg ik mijn geld gewoon terug. Bij de bank houden ze een deel van het geld zelf. En toch accepteren we dat met z'n allen.
Ik ben eens gaan rekenen. Als ik met 1000 zwitserse frank naar een bank ga en er euro's voor koop en dan die euro's weer terug geef om mijn zwitserse franken terug te krijgen, dan krijg ik nog maar 835 zwitserse frank terug. Dat betekent dat de bank 16,5 % van het geld zelf houdt. Dat is veel geld en een hoog percentage, vind ik, voor een beetje ruilen. Ze doen er verder niets voor: niemand die zich achter een lopende band in het zweet staat te werken.
Maar niet zeuren, kaaskop. De tijd dat banken "graaiers" waren ligt al lang achter ons. Dit is "eerlijk zaken doen".
Hoe het verder met de kaaskoppen-stukjes gaat weet ik eigenlijk ook nog niet. Ik zal jullie via Facebook op de hoogte houden van de ontwikkelingen en als je je mailadres hebt ingevuld, lees je automatisch in je mail wat ik heb geschreven. Wie weet komt er rond de kerst een "Skieënde kaaskop" editie uit.
Voorlopig wordt het even stil. Ik verlaat morgen met een beetje spijt dit prachtige dal, waar ik geweldige maanden heb gehad en waar de bomen de kleur krijgen van jonge kaas.
Bedankt voor jullie aandacht en alle hartverwarmende reacties. En tenslotte vind ik dat Zwarte Piet moet blijven en alle Zeurpieten in de zak moeten.
