Het begon allemaal al 9 jaar geleden, toen ik stopte met mijn baan-in-loondienst en moest besluiten wat ik met mijn leven aan moest. Ik had een spaarrekening met wat geld, een CV en een boel plannen die ik in loondienst niet kon uitvoeren.
Ik ben toen met vooruitgeschoven pensioen gegaan. Ik was 43 en moest nog 22 jaar werken tot mijn pensioen. Nooit mijn best gedaan om daar iets voor te regelen en eigenlijk was ik het ook niet van plan. Ik besloot op mijn 43e alvast van het leven te gaan genieten, alsof ik met pensioen was.
Ik ging me geen zorgen maken over geld. Ik leefde al op bescheiden voet, zodat die zorgen ook niet opdoken. En verder ging ik studeren, kunstmatige intelligentie, wat al jaren op mijn verlanglijstje stond.
Na het afronden van die studie was het 2008 en begon de crisis. Omdat mijn spaarpot leeg was, ben ik als Binc door het leven gegaan met het bouwen van informatiesystemen en websites. En steeds als ik voor 2 jaar geld had, stopte ik met "verplicht" werk en ging ik weer met pensioen. Ik werkte tijdens mijn pensioenperioden overigens gewoon door, maar vaker zonder betaling of voor een minimaal bedrag. Ik vind mijn werk gewoon leuk, ook als ik met pensioen ben.
Intussen was Val Sinestra in beeld gekomen. Een prachtige plek voor alleenstaande ouders, waar de kinders overdag bezig gehouden werden en elkaar bezig hielden en de vaders en moeders met elkaar de bergen in konden. Geen eenzame avonden meer voor mijn tentje!
Het beviel zowel mij als de kinderen prima.
Tijdens een van mijn pensioenperiodes heb ik een deal gesloten: ik zou de nieuwe website voor het hotel maken en kreeg daarvoor uitbetaald in vakantie! Een ideale overeenkomst, die resulteerde in 5 weken als gast in Val Sinestra vorig jaar. En omdat ik me zo prettig voel hier, ben ik gaan solliciteren.
Het gevolg is dat ik hier een half jaar mijn pensioen mag doorbrengen, tegen wat hand- en spandiensten. Een beetje verven, een beetje achter de bar, een beetje programmeren. En morgen gaan we wastafels repareren. Binc is gewoon met me mee gegaan, dus mijn klanten hoef ik niet in de steek te laten.
Tegen de tijd dat ik terug ben in Nederland is het 10 jaar geleden dat ik koos voor vrijheid in plaats van zorgen-voor-later. Ik heb hard gewerkt en erg genoten. Rijk ben ik niet geworden, wel blij en tevreden. Mijn intentie is om dit nog jaren vol te houden, zeker tot mijn 67e.
En dan de dagelijkse belevenissen natuurlijk nog. Afgelopen week is het weer hier ook steeds beter geworden. Het is nog niet zo warm, maar wel prettig zonnig. Heerlijk om te wandelen. Sneeuw ligt er ook nog steeds en er zijn nog niet zo veel bloemen. Wel handig voor een bloemendummy als ik. Ik hoef er nu maar ééntje te onthouden. Het leverbloempje, in dit geval. Is als enige overal te zien.De verfklus is klaar, dus ik ben weer achter mijn computer gekropen. Er moet geprogrammeerd worden, maar dat is een feest met een uitzicht als hierboven en een kopje koffie in de zon op 1500 meter tussendoor.
In Nederland is het een feestweek geweest, begrijpen we ook hier. Willem II gedegradeerd en Willem IV gepromoveerd. Het heeft zelfs de voorpagina van de lokale nieuwsbode hier gehaald. Nederland is wereldberoemd in heel Zwitserland!
En er is hier nog een andere BN-er doorgedrongen. Nooit geweten dat onze Franz daar ook al iets in deed, maar het staat onmiskenbaar op de grote kluis hier in huis.
Ik wens jullie allemaal een mooie hemelvaart. Volgende week zal ik iets vertellen over de duistere kant van Val Sinestra. Het woord 'sinestra' lijkt niet voor niets op 'sinister'...
