Afgelopen vrijdag hebben we hier een heuse herfststorm gehad, na een periode waarin de nazomer maar bleef duren. Maar wel een herfststorm onder vreemde omstandigheden voor iemand uit de lage landen. Het was zonnig en een graad of twintig. In het oosten trok de hele dag een diep donkergrijze lucht langs. En het stormde mild.
In Nederland zou er geen code oranje voor worden afgegeven en of dat in Frankrijk wel gebeurde weet ik eigenlijk niet. We leven hier zodanig op een Nederlands eilandje dat waarschuwingen van de Franse instanties aan mij voorbij gaan. Maar een storm heeft hier bijna onvermijdelijk stroomstoringen tot gevolg. Dat komt omdat de kabels hier in de lucht aan palen hangen en niet in de vette klei liggen, zoals in Nederland. En dat komt weer omdat het hier hobbelt en de ondergrond vaak harder is dan vette klei en Frankrijk een groot land is. Een heel gedoe om daar overal sleuven in te gaan graven en Fransen houden niet van gedoe.
Als er bij zo'n storm een boom in de buurt op de kabel valt, valt bij ons de stroom uit. Uiteindelijk komt hij wel weer terug, die stroom, maar hoe lang dat gaat duren weet niemand. Dat hoort ook een beetje bij Frankrijk, geloof ik. Zo wachten we al een paar maanden op een offerte voor een nieuwe tunnel voor de trekkers. Die tunnel is het slachtoffer geworden van een boom bij de vorige storm. Telkens als we er om vragen is het antwoord dat de offerte volgende week komt, maar volgende week is een rekbaar begrip. Nu kun je je bij een trekkertunnel nog voorstellen dat het even duurt voor iemand verzonnen heeft hoeveel een nieuwe moet kosten, maar we zitten ook al een klein maandje op mest te wachten. Je weet wel, poep van koeien. De meeste boeren zijn blij als ze van die zooi af zijn, en wij willen het kopen! Je zou denken dat de mestwagens in drommen voor de poort staan, maar hier komt hij nog altijd volgende week, al weken lang.
En daar zat ik dan op vrijdagmiddag, met een hoofd vol deadlines en een computer die gebrek aan elektriciteit had. Het is grappig hoe dat verloopt. Het eerste uur bleef ik nog in de buurt, hopend dat het snel verholpen zou zijn. Van binnen boos op alle weergoden en Franse luiwammesen die niet in staat zijn om een kabeltje aan elkaar te knopen. Alle alternatieven komen langs en worden weer verworpen. Tot uiteindelijk de onvermijdelijke conclusie komt: ik kan er niets aan doen, dus moet ik het maar naast me neerleggen.
Ik ben gaan wandelen tot het donker was. Daar komt het bijna nooit van in deze drukke periode. Toen ik terugkwam en het landgoed in duisternis gehuld zag, wist ik dat het niet meer goed zou komen. Maar ook gedwongen niets doen heeft zijn voordelen. Met een kaars en een zaklantaarn een boek lezen, iets te eten erbij en een biertje: helemaal niet slecht. En van mijn boeddha boekje leerde ik dat verandering onvermijdelijk is en dat wij er niet van houden.
Ik had net het biertje op toen het licht weer aan ging. Nu was dat biertje niet zomaar een biertje. Het was een Amsterdam Maximator. Voor degenen die denken dat ik te veel science fiction lees, hier het fotografisch bewijs. De Amsterdam Maximator wordt in Holland gebrouwen en heeft een alcoholpercentage waar een vat beaujolais zich bij thuis zou voelen. In Nederland nog nooit gezien, maar hier gewoon in de supermarkt te koop, in halve liter blikken.
Weer aan het werk om een aantal van die deadlines te ontzenuwen lukt niet meer, nu ik op z'n Amsterdams gemaximeerd was. Maar na ook dat geaccepteerd te hebben was ook dat geen probleem meer. Sterker nog, ik heb een fantastisch ontdekking gedaan.
Tijdens de stroomstoring had ik bij gebrek aan degelijke warme maaltijd twee toetjes genuttigd. De toetjes in Frankrijk komen niet in literpakken, zoals de gele vla, maar in van die nauwelijks éénpersoons plastic bekertjes. En met de inspiratie van de Maximator in het bloed realiseerde ik me hoe wonderlijk die bekertjes zijn. Ze zijn namelijk identiek. Dat zie je als je ze naast elkaar zet. Maar toch past de één in de ander, helemaal tot aan het randje. Dat veronderstelt dat de één groter is dan de ander. Maar als je ze omdraait past de ander ook moeiteloos in de één. Wat veronderstelt dat de ander groter is dan de één. Ze zijn dus allebei even groot, maar toch allebei tegelijkertijd groter én kleiner dan elkaar. Ik heb het later nog met een derde erbij geprobeerd (het zijn lekkere toetjes) en ook dat lukte.
Hoe ik het precies moet plaatsen weet ik niet, maar op één of andere manier voelt dit ook boeddhistisch aan. Groter, kleiner, het zijn allemaal maar eigenschappen die niet echt bestaan, maar alleen ontstaan door de manier waarop je er naar kijkt. Ik ga meer van die Maximators kopen en hou jullie op de hoogte van de vorderingen.
Ook grappig aan de stroomstoring was dat het op Black Friday was.
Tot vorig jaar wist ik alleen van een goede vrijdag, maar de cultuur uit de VS rukt op en Black Friday rukt mee. Voor de zalig onwetenden: Black Friday is de dag waarop het kerst-koopseizoen begint. Om dat te vieren smijten de winkels met aanbiedingen en koopjes op Black Friday en de zaterdag en zondag erna. Het Nieuwe Pasen voor de consument die er in gelóóft.
En dat in een week waarin we geen vieze vaatdoekjes mogen gebruiken omdat het slecht is voor de economie als we er ziek van worden. En de week waarin in een ziekenhuis gezond eten wordt geïntroduceerd omdat het beter is voor de economie als we snel beter worden.
Mijn moeder is gelukkig weer thuis, bij haar schone vaatdoekjes en haar eigen eten. Of de economie er beter van wordt weet ik niet, maar ik ben een stuk blijer. Dat is in ieder geval een verandering waar ik niet ongelukkig van wordt.